sodeju 768 pagina's: de autobiografie van Boris Johnson

Gek eigenlijk. Niemand kiest een hartchirurg, huisarts of kapper omdat het toevallig een mooie kerel is, maar eenmaal in het stemhokje is dat onder de streep vaak de allerbelangrijkste factor. Terwijl charisma en landsbestuur uiteindelijk evenveel met elkaar in gemeen hebben als, nu ja, charisma en hartchirurgie. 

Bij nader inzien: hartchirurgen, huisartsen en kappers voeren doorgaans geen campagne, met gelikte filmpjes, scherpe tweetjes en ontwapenende kranteninterviews. Als ze dat wel zouden doen, zou de doorslaggevende factor vermoedelijk dezelfde zijn als bij politici. 

Hoewel over het hoofd gezien door Joris Luyendijk is het mooie kerelschap (m/v/x) misschien wil het grootste privilege waarover een mens kan beschikken. Charisma is bovendien hoogst ongrijpbaar en niet of nauwelijks aan te leren: van een Jolande Sap kun je geen Femke Halsema maken, van een Frans Timmermans geen Geert Wilders, en van een Wopke Hoekstra geen Mark Rutte. 

Het helpt als mensen met een overschot aan charisma enigszins verantwoordelijk met hun aanleg omgaan. Dat brengt ons bij Boris Johnson, voorheen journalist, columnist, hoofdredacteur, premier van het Verenigd Koninkrijk, biograaf en groot bewonderaar van Winston Churchill, en bij uitstek iemand waarmee iedereen een avondje in de kroeg zou willen zitten. 

Maar ook: iemand die een ongekend zooitje van Groot-Brittannië wist te maken, en vooral herinnerd zal worden om een imposante reeks schandalen en leugens. 

Laat er nou net één beroep zijn waar het juist de bedoeling is om er naar hartenlust op los te fantaseren, fabuleren en verdraaien: het schrijverschap. Het onlangs verschenen Ontketend staat weliswaar vol van de aantoonbare onzin, het zijn misschien wel de leukste politieke memoires die we ooit hebben gelezen (en we houden nogal van politieke memoires). Stilistisch steekt het uitstekend in elkaar allemaal, 's mans bespiegelingen op de EU zijn even scherp als hilarisch, hij beheerst de zeldzame kunst kneitervilein te zijn op een ingetogen manier. Johnson drijft de spot met alles, hemzelf incluis. Zo blikt hij bijvoorbeeld terug op zijn hoofdredacteurschap van het liberale Britse weekblad The Spectator: 

"Ik ben bang dat er ook toen tijden waren waarop ik met mensen gingen lunchen met de bedoeling ze te ontslaan, die - na een aantal flessen drank - vertrokken met de vage indruk dat ze promotie hadden gemaakt."

Fijn dat zo iemand nu gewoon schrijver is en niet langer politicus, en nogmaals, wij willen bijzonder graag met hem de kroeg in.

Nieuwe vlieg-op-de-muur-docu door BBC Four, waarin we leren hoe het Brexit-proces verloopt vanaf de EU-zijde.

De Kranten berichten vooral over het taalgebruik van Verhofstadts bureauchef @Guillaume McLaughlin over Theresa May. "What the fuck is wrong with her. That’s insane (...). That’s ridiculous. Pathetic, pathetic," als reactie op het stuklopen van onderhandelingen door druk van Ierlands DUP. En "Oh, fuck off!" als reactie op een tv-speech waarin May zegt hard aan het werk te zijn voor een Brexit-deal. Verhofstadts 'top aide' Edel Rettman Crosse passeert ook de revu door te zeggen dat toenmalig Brexit Secretary David Davis zijn "head in the fucking clouds” heeft en dat May's regering "not really give a fucke'd” over het Ierse grensdispuut. Nou, zulke taal, wij schrikken daarvan! En we voelen ons namens het Britse volk alvast geschoffeerd. Gelukkig is Farage's Brexit Party nu moeilijk populair en staat deze bovenaan in de Britse EP-verkiezingspeilingen. Hele BBC Four docu, na de breek!

Aanstaande dinsdag stemt het Britse Lagerhuis over de deal van Theresa May. Een stemming die de Britse regering nooit van plan was in het Brexitproces.

Precies een week na afgelopen dinsdag, waar de laatste begrotingswet van haar regering werd gewijzigd door het parlement. Deze machtsgreep beperkt haar financiële mogelijkheden in een no-deal scenario. 

Het Lagerhuis dwong daar bovenop nog af dat als aankomende dinsdag haar deal wordt weggestemd, dat Theresa May binnen drie dagen met een alternatief plan moet komen. Het politieke momentum geeft de regering steeds minder bewegingsruimte. Een sterk parlement is gunstig, een zwakke regering is dat minder. Een nieuw referendum, verkiezing of regering komt sowieso te laat.

De voorzitter van het parlement bracht een amendement in stemming, zonder dat deze gedragen werd door een minister. Daardoor raakte de regering haar invloed op de agenda van het parlement kwijt. Was dit een reactie op het uitstel van de stemming over de Brexitdeal?

Zonder dit politieke novum was de drie dagen-regel niet in stemming gebracht, en had het Lagerhuis de regering minder bij de strot. Tegenstanders van deze stemming vinden de voorzitter partijdig, melden dat openlijk in het debat en gaan hem wellicht na ruim negen jaar wegstemmen.

Rebellerende conservatieven verzoeken ondertussen of als dinsdag Theresa haar plan niet wordt aangenomen, of de Brexit uitgesteld kan worden. Haal 29 maart even uit de Britse wetten en bel Juncker even op of het feestje een paar maanden mag worden uitgesteld. Een optie die de de EU in het verleden al heeft aangeboden.

Grootste struikelblokken binnen de deal van Theresa May zijn aan de ene kant de extreem lange maximale looptijd van het transitieovereenkomst, en aan de andere kant de regeling voor grens tussen Ierland en Noord-Ierland als het onderhandelingsproces even voortvarend verloopt als de afgelopen jaren.